De laatste week.......
Blijf op de hoogte en volg Wanda
14 December 2012 | Chili, Torres del Paine
Dag 17, za 8 dec El Calafate – Torres del Paine
Met privé-busje van El Calefate naar het natuurpark Torres del Paine. In zo’n drie uur eerst naar de Chileens – Argentijnse grens, Cerro Castillo, waar de inmiddels bekende rituelen plaats vinden: wachten, stempelen etc. Daarna nog ongeveer twee uur naar de refugio, waar we in een soort van berghut slapen. Onderweg nog guanaco’s gezien, een klein soort lama en nandoes,een soort kleine struisvogel. Na aankomst eerst een wandelingetje gemaakt, waarbij we duidelijk zicht hadden op de drie granieten pieken waar Torres del Paine naar is vernoemd. Tijdens de tocht terug kwam er ineens een flinke rukwind opzetten met orkaankracht, zodat ik moest gaan zitten om niet weg te waaien, een aparte ervaring, die ik vaker mee zou maken in Torres del Paine…
Dag 18, 19 en 20, van zon 9 t/m di 11 dec: Torres del Paine
Tijdens deze dagen een groot gedeelte van de beroemde ‘’W’’-route gelopen. Zo hebben we de eerste dag in Torres del Paine gewandeld naar uitzichtpunt van de Torres: drie granieten pilaren die zich bijna 3000 meter boven de Patagonische steppe verheffen. Prachtig weer, lekker in een T-shirtje omhoog. Ik ben niet helemaal meegegaan naar boven omdat ik halverwege al bijna wegwaaide toen we een pas over gingen. De reisleidster en de gids moesten me vast houden om niet compleet weg te waaien. Vooral heel veel stroompjes onderweg. Bij de terugtocht ging het regenen, plotseling betrok het weer. Het aparte van het Torres del Paine park is dat waar we slapen in particuliere handen is. Omdat het gebied natuurpark is, heeft de regering getracht om alle boeren uit te kopen. Dat is echter niet gelukt in een deel van het gebied. De grondeigenaar heeft er nu refugio’s neergezet en een hotel en verdient hier nu grof geld.
Dag 2: eerst per bus naar een tweede refugio in het park Torres del Paine, Paine Grande en daarna per catamaran het Pehoe meer over gevaren omdat de 2-e refugio zich aan de andere kant van het meer bevond. Heerlijk op het dek gestaan, want aanvankelijk was het zelfs warm, later stak een flinke wind op. Om een uur of half 11 zijn we er aangekomen en hebben de wandeling gemaakt door de Valle de Frances met zijn indrukwekkende, steile kliffen. Het landschap was afwisselend: ruig en onherbergzaam en dan weer vriendelijk met glooiende valleien en bloeiende vegetatie. Wel is een groot deel verwoest door een brand in februari dit jaar. Een Israëliër stak een stukje toiletpapier in brand, zoals hij had geleerd in het leger en het steppegebied is in de zomer helemaal vreselijk droog. Zo vloog alles in de fik, een enorme brand die 6 dagen duurde en pas vanaf de 7-e dag begon te doven omdat het toen begon te regenen. Hij heeft 2 weken vast gezeten en 200.000 dollar boete moeten betalen, eigenlijk een schijntje als je bedenkt wat hier allemaal verwoest is.
Op de terugweg begon het van zachtjes, steeds harder te regenen zodat ik uiteindelijk zeiknat terugkwam en dan is een douche heerlijk en ook stond het eten klaar
De3-e en laatste dag in Torres del Paine naar de Grey gletsjer gewandeld. Wederom met een aardig stormpje, af en toe wat druppels, maar de regen viel deze dag wel mee, weinig zon helaas. Eenmaal aangekomen daar is te zien dat de gletsjer aan het eind bij het contact met het gletsjermeer uiteenvalt in ijsbergen en –schotsen, een prachtig gezicht. Om er te komen moet je na een eerste uitzicht punt, sterk en lang afdalen naar het niveau van het meer, dat betekent dus sterk en lang stijgen op de terugweg, 24 km totaal door bergachtig gebied en over heel veegebied en over heel veel keien… Ook hier zijn nog de skeletten de bomen zichtbaar als gevolg van de brand.
Dag 21, woe 12 dec: Torres del Paine - Estancia Rio Verde
Vandaag wederom in bus en vol verwachting naar onze volgende bestemming: een typische Patagonische estancia. Eerst nog langs de salto grande, waterval tussen 2 meren: Lago Pehoe en lago Nordenskjöld. 2 meren waar een behoorlijk hoogteverschil tussen zit en waar bij de overgang een enorme waterval is. Ook nog even gestopt in Puerto Natales, waar het nog steeds even koud en guur was als de laatste keer dat ik er was In de middag. Onderweg nog 2 condors gezien tegen de rots en geprobeerd te fotograferen, voordat je je camera tevoorschijn hebt gehaald, zijn ze al gevlogen. Ook karakara’s gezien, een andere aaseter, maar ook die vloog weg na ons geluid.
Na aankomst de estancia over gelopen, die dichtbij het meer ligt, aan een fjord, de sena de Skyring. Dit fjord staat in open verbinding met de zee en het waait er dus ook weer enorm is erg koud. De uitgestrektheid van het gebied echter is wel boeiend, vooral door de mooie wolkenluchten. Een estancia is een grote Zuid Amerikaanse veeboerderij. Op het uitgestrekte landgoed van Rio Verde worden schapen gehouden, door gauchos bijeen gedreven. ’s Avonds was er een lamsbarbecue, waarbij het hele lam minus de ingewanden op het vuur gaan. Er waren er meer die liever vegetarisch hadden gegeten, want je herkent geen enkel stuk vlees meer en ook zit er nog veel vet tussen. Er bleek ook nog een groep Nederlandse motorrijders te overnachten, die een tocht van noord naar zuid Chili maakten. Na het eten nog even gewandeld en een stinkdier tegen gekomen dat in het gras rondscharrelde, grappig gezicht, maar je moet niet besproeid worden, want dan kun je je kleren beter weg gooien.
Dag 22: don 13 dec Estancia Rio Verde - Punta Arenas
In de ochtend wandeling gemaakt over het landgoed van de estancia met schaapsboerderij – en scheerderij en rodeo-arena. Helaas was de laatste niet in gebruik. Ook een grote kolonie ibissen gezien, die nestelen op het landgoed. Later bij vertrek ook een groep flamingo’s gezien. Dit zijn Andes flamingo’s die leven in een koud klimaat, maar ze zijn net als de flamingo’s uit Artis ook roze. In de loop van de middag vertrokken van de estancia op weg naar een pinguinkolonie aan Sena Otway. Wat een leuke diertjes zijn dat. Ik kon zien dat ze daar leven in holen. Het is de tijd dat ze jonkies hebben en die zaten dan ook in de nesten, maar die kon je helaas niet zien. Wel heb ik een paar foto’s van pinguins die net uit hun nest komen of er net ingaan, geweldig!. Aanhet eind van de middag terug naar het inmiddels bekende Punta Arenas .
Dag 23, vrij 14 dec Punta Arenas – Santiago
Vandaag vliegen we vanaf Punta Arenas naar Santiago.
Met privé-busje van El Calefate naar het natuurpark Torres del Paine. In zo’n drie uur eerst naar de Chileens – Argentijnse grens, Cerro Castillo, waar de inmiddels bekende rituelen plaats vinden: wachten, stempelen etc. Daarna nog ongeveer twee uur naar de refugio, waar we in een soort van berghut slapen. Onderweg nog guanaco’s gezien, een klein soort lama en nandoes,een soort kleine struisvogel. Na aankomst eerst een wandelingetje gemaakt, waarbij we duidelijk zicht hadden op de drie granieten pieken waar Torres del Paine naar is vernoemd. Tijdens de tocht terug kwam er ineens een flinke rukwind opzetten met orkaankracht, zodat ik moest gaan zitten om niet weg te waaien, een aparte ervaring, die ik vaker mee zou maken in Torres del Paine…
Dag 18, 19 en 20, van zon 9 t/m di 11 dec: Torres del Paine
Tijdens deze dagen een groot gedeelte van de beroemde ‘’W’’-route gelopen. Zo hebben we de eerste dag in Torres del Paine gewandeld naar uitzichtpunt van de Torres: drie granieten pilaren die zich bijna 3000 meter boven de Patagonische steppe verheffen. Prachtig weer, lekker in een T-shirtje omhoog. Ik ben niet helemaal meegegaan naar boven omdat ik halverwege al bijna wegwaaide toen we een pas over gingen. De reisleidster en de gids moesten me vast houden om niet compleet weg te waaien. Vooral heel veel stroompjes onderweg. Bij de terugtocht ging het regenen, plotseling betrok het weer. Het aparte van het Torres del Paine park is dat waar we slapen in particuliere handen is. Omdat het gebied natuurpark is, heeft de regering getracht om alle boeren uit te kopen. Dat is echter niet gelukt in een deel van het gebied. De grondeigenaar heeft er nu refugio’s neergezet en een hotel en verdient hier nu grof geld.
Dag 2: eerst per bus naar een tweede refugio in het park Torres del Paine, Paine Grande en daarna per catamaran het Pehoe meer over gevaren omdat de 2-e refugio zich aan de andere kant van het meer bevond. Heerlijk op het dek gestaan, want aanvankelijk was het zelfs warm, later stak een flinke wind op. Om een uur of half 11 zijn we er aangekomen en hebben de wandeling gemaakt door de Valle de Frances met zijn indrukwekkende, steile kliffen. Het landschap was afwisselend: ruig en onherbergzaam en dan weer vriendelijk met glooiende valleien en bloeiende vegetatie. Wel is een groot deel verwoest door een brand in februari dit jaar. Een Israëliër stak een stukje toiletpapier in brand, zoals hij had geleerd in het leger en het steppegebied is in de zomer helemaal vreselijk droog. Zo vloog alles in de fik, een enorme brand die 6 dagen duurde en pas vanaf de 7-e dag begon te doven omdat het toen begon te regenen. Hij heeft 2 weken vast gezeten en 200.000 dollar boete moeten betalen, eigenlijk een schijntje als je bedenkt wat hier allemaal verwoest is.
Op de terugweg begon het van zachtjes, steeds harder te regenen zodat ik uiteindelijk zeiknat terugkwam en dan is een douche heerlijk en ook stond het eten klaar
De3-e en laatste dag in Torres del Paine naar de Grey gletsjer gewandeld. Wederom met een aardig stormpje, af en toe wat druppels, maar de regen viel deze dag wel mee, weinig zon helaas. Eenmaal aangekomen daar is te zien dat de gletsjer aan het eind bij het contact met het gletsjermeer uiteenvalt in ijsbergen en –schotsen, een prachtig gezicht. Om er te komen moet je na een eerste uitzicht punt, sterk en lang afdalen naar het niveau van het meer, dat betekent dus sterk en lang stijgen op de terugweg, 24 km totaal door bergachtig gebied en over heel veegebied en over heel veel keien… Ook hier zijn nog de skeletten de bomen zichtbaar als gevolg van de brand.
Dag 21, woe 12 dec: Torres del Paine - Estancia Rio Verde
Vandaag wederom in bus en vol verwachting naar onze volgende bestemming: een typische Patagonische estancia. Eerst nog langs de salto grande, waterval tussen 2 meren: Lago Pehoe en lago Nordenskjöld. 2 meren waar een behoorlijk hoogteverschil tussen zit en waar bij de overgang een enorme waterval is. Ook nog even gestopt in Puerto Natales, waar het nog steeds even koud en guur was als de laatste keer dat ik er was In de middag. Onderweg nog 2 condors gezien tegen de rots en geprobeerd te fotograferen, voordat je je camera tevoorschijn hebt gehaald, zijn ze al gevlogen. Ook karakara’s gezien, een andere aaseter, maar ook die vloog weg na ons geluid.
Na aankomst de estancia over gelopen, die dichtbij het meer ligt, aan een fjord, de sena de Skyring. Dit fjord staat in open verbinding met de zee en het waait er dus ook weer enorm is erg koud. De uitgestrektheid van het gebied echter is wel boeiend, vooral door de mooie wolkenluchten. Een estancia is een grote Zuid Amerikaanse veeboerderij. Op het uitgestrekte landgoed van Rio Verde worden schapen gehouden, door gauchos bijeen gedreven. ’s Avonds was er een lamsbarbecue, waarbij het hele lam minus de ingewanden op het vuur gaan. Er waren er meer die liever vegetarisch hadden gegeten, want je herkent geen enkel stuk vlees meer en ook zit er nog veel vet tussen. Er bleek ook nog een groep Nederlandse motorrijders te overnachten, die een tocht van noord naar zuid Chili maakten. Na het eten nog even gewandeld en een stinkdier tegen gekomen dat in het gras rondscharrelde, grappig gezicht, maar je moet niet besproeid worden, want dan kun je je kleren beter weg gooien.
Dag 22: don 13 dec Estancia Rio Verde - Punta Arenas
In de ochtend wandeling gemaakt over het landgoed van de estancia met schaapsboerderij – en scheerderij en rodeo-arena. Helaas was de laatste niet in gebruik. Ook een grote kolonie ibissen gezien, die nestelen op het landgoed. Later bij vertrek ook een groep flamingo’s gezien. Dit zijn Andes flamingo’s die leven in een koud klimaat, maar ze zijn net als de flamingo’s uit Artis ook roze. In de loop van de middag vertrokken van de estancia op weg naar een pinguinkolonie aan Sena Otway. Wat een leuke diertjes zijn dat. Ik kon zien dat ze daar leven in holen. Het is de tijd dat ze jonkies hebben en die zaten dan ook in de nesten, maar die kon je helaas niet zien. Wel heb ik een paar foto’s van pinguins die net uit hun nest komen of er net ingaan, geweldig!. Aanhet eind van de middag terug naar het inmiddels bekende Punta Arenas .
Dag 23, vrij 14 dec Punta Arenas – Santiago
Vandaag vliegen we vanaf Punta Arenas naar Santiago.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
